ภัยพิบัติน้ำท่วมลิเบีย หนึ่งศตวรรษที่ผ่านมา เมืองชายฝั่งทะเลเดอร์นาเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องชายหาดที่สวยงาม ต้นปาล์ม และวิลล่าสีขาวโพลนซึ่งส่วนใหญ่อาศัยอยู่โดยผู้ยึดครองอาณานิคมอิตาลีของลิเบีย ปัจจุบันผลพวงของพายุดาเนียลซึ่งทำให้เกิดฝนตกหนัก 400 มิลลิเมตรในภูมิภาคนี้ ทำให้เขื่อน 2 แห่งท่วมท้น และน้ำหลายล้านตันกวาดไปทั่วเมือง ทำให้เดอร์นาส่วนใหญ่ถูกน้ำท่วม มีรายงานว่าบริเวณชานเมืองทั้งหมดถูกซัดลงทะเลด้วยคลื่นคล้ายสึนามิที่ซัดลงมาตามแม่น้ำวาดีเดิร์นที่ปกติแห้งแล้งผ่านใจกลางเมือง
ยอดผู้เสียชีวิตจากภัยพิบัติดังกล่าวคาดว่าจะมีมากกว่า 11,000 รายและอีก 10,000 รายสูญหายและเกรงว่าเสียชีวิต ผู้คนอีกนับไม่ถ้วน บางทีหนึ่งในสามของชาวเมืองเดอร์นา ถูกทิ้งให้ไร้ที่อยู่อาศัย Derna เป็นศูนย์กลางของการต่อต้านระบอบการปกครองลิเบียที่สืบทอดมาอย่างต่อเนื่อง อดีตผู้นำเผด็จการลิเบีย โมอัมมาร์ กัดดาฟี มองว่าเมืองนี้มีความไม่ไว้วางใจและขาดแคลนทรัพยากรและโครงสร้างพื้นฐานขั้นพื้นฐาน ก่อนการโค่นล้มกัดดาฟีโดยกองกำลังที่ได้รับการสนับสนุนจากนาโตในปี 2554 รัฐบาลลิเบียเรียกเดอร์นาว่าเป็นแหล่งเพาะของลัทธินิกายฟันดาเมนทัลลิสท์
ในสุญญากาศที่เหลือจากการโค่นล้มของกัดดาฟีและสงครามกลางเมืองที่ตามมา Derna กลายเป็นศูนย์กลางของกลุ่มญิฮาดที่ปฏิญาณว่าจะจงรักภักดีต่อรัฐอิสลามในปี 2014 ตั้งแต่ปี 2015 ถึง 2018 เมืองนี้ถูกปิดล้อมโดยขุนศึกทางตะวันออกของลิเบีย คาลิฟา ฮาฟตาร์ และกองทัพแห่งชาติลิเบียของเขา ( แอลเอ็นเอ) เป็นผลให้เมืองนี้ได้รับความเดือดร้อนจากการถูกละเลยมานานหลายทศวรรษ และโครงสร้างพื้นฐานส่วนใหญ่มีมาตั้งแต่สมัยที่อิตาลียึดครองประเทศในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 เมืองนี้ ไม่มีโรง พยาบาล ที่เหมาะสมและไม่มีโรงเรียน
เขื่อน Wadi Derna ที่พังทลายลงพร้อมกับผลกระทบร้ายแรงดังกล่าว ถูกสร้างขึ้นในช่วงกลางทศวรรษ 1970 โดย บริษัทยูโกสลาเวีย โดยเป็นส่วนหนึ่งของโครงการเพื่อให้การชลประทานแก่ภูมิภาคและน้ำดื่มสำหรับ Derna และชุมชนท้องถิ่น อื่นๆ มีเขื่อน 2 แห่ง เขื่อนที่ใหญ่ที่สุดคือเดอร์นา มีความสูง 75 เมตร และจุน้ำได้ 18 ล้านลูกบาศก์เมตร มันซูร์สูง 45 เมตร และจุน้ำได้ 1.5 ล้านลูกบาศก์เมตร บทความวิจัยที่ตีพิมพ์ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2565
ภัยพิบัติน้ำท่วมลิเบีย ทำให้เขื่อน 2 แห่งท่วมท้น
ระบุว่า ทั้งสองมีความเสี่ยงที่จะพังทลาย ภายหลังภัยพิบัติดังกล่าว รองนายกเทศมนตรีเมืองเดอร์นายอมรับว่าเขื่อนไม่ได้รับการบำรุงรักษามาตั้งแต่ปี 2545 สถานการณ์ในลิเบียทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นจากข้อเท็จจริงที่ว่าในสงครามกลางเมืองหลังจากการล่มสลายของกัดดาฟี ประเทศได้แตกแยกออกเป็นสองฝ่าย ภูมิภาคตะวันตกอยู่ภายใต้การปกครองของตริโปลีโดยนายกรัฐมนตรีอับดุล ฮามิด ไบบาห์และรัฐบาลตามข้อตกลงแห่งชาติที่ ยูเอ็นอนุมัติ
ซึ่งเข้ามามีอำนาจในปี 2558 พร้อมคำสัญญาว่าจะจัดการเลือกตั้งระดับชาติซึ่งยังไม่ได้มีการเรียก ทางตะวันออกบริหารงานจากโทบรูคโดยรัฐสภาซึ่งก่อตั้งในปี 2014 และมีนายกรัฐมนตรีโอซามา ฮาหมัดเป็นหัวหน้า แต่อำนาจที่แท้จริงอยู่ที่ Haftar ผู้บัญชาการกองทัพแห่งชาติลิเบีย (LNA) ที่มีฐานอยู่ใน Tobruk แม้ว่าจะไม่ได้รับการยอมรับในระดับสากล แต่ทางตะวันออก (ซึ่งในความเป็นจริงแล้วเป็นดินแดนส่วนใหญ่ของลิเบีย
รวมถึงพื้นที่ทะเลทรายอันกว้างใหญ่ทางตอนใต้) ก็มีส่วนแบ่งความมั่งคั่งทางน้ำมันของลิเบียสูง ในปี 2020 Haftar เล่นมากเกินไปในการพยายามยึดตริโปลีไม่สำเร็จ สิ่งนี้นำไปสู่การหยุดยิงที่นายหน้าโดยสหประชาชาติและการแบ่งอำนาจโดยพฤตินัยที่ไม่สบายใจในปัจจุบันระหว่างตะวันออกและตะวันตกในลิเบีย แม้กระทั่งก่อนการทำลายล้างของพายุดาเนียล ลิเบียยังตกอยู่ในวิกฤติด้านมนุษยธรรม ในปี 2021 องค์การสหประชาชาติประเมินว่าชาวลิเบียมากกว่า 800,000 คน
ต้องการความช่วยเหลือหลังจากการต่อสู้และความไม่สงบนานสองทศวรรษ และแทบไม่มีแนวทางในการบูรณะใหม่ความพยายามระหว่างประเทศมาจนบัดนี้ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับการอนุมัติของตริโปลีในการอนุญาตให้มีความช่วยเหลือไปถึงตะวันออก และแม้กระทั่งเมื่อได้รับมอบหมายแล้ว งานก็ยากขึ้นด้วยความจริงที่ว่าสะพานและถนนที่เชื่อมระหว่างสองส่วนของประเทศได้รับความเสียหายอย่างหนักในสงครามกลางเมือง
โดย จีคลับ